[FIC BTS] Dear Aliens มนุษย์ต่างดาวที่รัก | kookv

D

E

A

R

A

L

I

E

N

S

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟู่ว...

เสียงของใบพัดที่โบกไปตามแรงของผู้พัด ไฟกองเล็กๆที่จอน จองกุกพยายามก่ออยู่นานพอสมควรก็สำเร็จ

"อ่า...จุดได้แล้วโว๊ยยย"โวยวายคนเดียวอยู่กลางป่า ผมไม่ได้หลงป่าหรอกนะ แต่ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัวที่พ่อของผมซื้อให้ก่อนท่านจะจากไปพร้อมกับสิ่งที่ท่านรัก...

ที่ที่พ่อของผมซื้อให้เป็นคล้ายๆกับภูเขาที่ไม่มีสัตว์ร้ายหรืออันตรายอะไร นอกจากยุงหรือแมลงที่ไม่มีพิษอะไร

พ่อของผมค้นพบว่าที่นี่ทีสารบางอย่างที่ทำให้สัตว์จำพวกนักล่าต้องล้มตาย จนหมดไปจากป่านี้ในที่สุด...มันเป็นเหตุผลที่พ่อซื้อที่แห่งนี้ให้ผม

บางคนอาจสงสัยว่าพ่อของผมเป็นใคร ผมจะเล่าเรื่องสั้นๆให้ฟัง...พ่อของผมจอน จุงกิหน้าตาหล่อเหลาเหมือนลูกของเขา พ่อของผมทำงานอยู่องค์กรนาเซ่ เขาเป็นถึงระดับรองผู้อำนวยการ จริงๆแล้วพ่อของผมแทบไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ เขาก็ได้เงินปีละหลายร้อยล้านอยู่แล้ว แต่พ่อผมไม่ได้ต้องการเงินเดือน เขา...ต้องการทำในสิ่งที่รัก  

ในระหว่างที่พ่อผมได้ขึ้นยานสำรวจMoonx001ซึ่งเป็นยานลำแรกที่พ่อผมคิดค้นขึ้นมาเอง มีระบบพิเศษสามารถสำรวจได้ไกลกว่ายานลำอื่น แต่แล้ว...มันก็ต้องจบลงเมื่อพ่อผม...ไม่กลับมาอีกเลย...

ผมจึงชอบมองดวงดาว ผมคิดว่าพ่อของผม...ต้องอยู่ในจักรวาลแห่งนี้แน่นอน...

เป๊าะ! เสียงดีดนิ้วเรียกสติคนอ่านจากผมจอน จองกุกเองครับ กลับมาเรื่องที่ผมนอนดูดาวกันครับ

วันนี้เป็นแรกที่ผมจะมานอนดูดาวคนเดียวอย่างสบายใจท่ามกลางกองไฟลุกโชน ฮ่าๆๆๆ

"ดาวสวยจังเลย..."ผมมักจ้องมองไปที่ดวงดาวความหลงไหล มันเหมือนมีบางอย่างดึงดูดผมให้มองไปที่ดาวนับล้านที่ส่องสว่างอยู่ท่ามกลางท้องฟ้ากว้าง แต่ก็มีใบไม้ที่ยื่นออกมาจากต้นไม้บดบังบางส่วน

"เกะกะโว๊ยยย คนจะดูดาว"ผมมาถึงจุดที่ต้องทะเลาะกับกิ่งไม้ที่บดบังทัศนียภาพของผมแล้วล่ะครับ ฮ่าๆๆ

ตอนนี้ดวงตาของผมจ้องไปที่ดาวตกดวงหนึ่ง ผมคิดว่ามันใกล้โลกมากแน่ๆ แสงสว่างวาบทั่วท้องฟ้าก่อนจะวับหายไป...

"เฮ้อ...คนไม่จำเป็นก็ต้องเดินจากไ-"

ตู้ม!!!!

"เฮ้ย!!!"ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ ในขณะที่ผมกำลังร้องเพลงให้ดาวตกดวงนั้น ก็เกิดเสียงดังสนั่นลั่นพื้นพสุธา(เวอร์ไปไอ้กุก)

ผมไม่รอช้ารีบวิ่งออกไปตามเสียงโดยไม่ลืมหยิบไฟฉายไปด้วย

ผมวิ่งออกมาเรื่อยๆเป็นทางตรง ก่อนจะเจอทุ่งหญ้ากว้าง ที่ล้อมรอบด้วยต้นไม้ ผมหยุดมองสถานที่แห่งนี้สักพัก เพราะที่นี่...สามารถมองเห็นได้ทั่วท้องฟ้า โดยไม่มีอะไรมาบดบังเลย...

ผมเลิกสนใจดวงดาวแล้วกลับมาให้ความสนใจกับสิ่งที่ผมวิ่งตามออกมาเมื่อกี้ มองออกไปก็เห็นหลุมกว้างอยู่ไม่ไกล 

ผมวิ่งต่อไปยังหลุมนั้น และก็วิ่งใกล้เข้าไปเรื่อยๆ...

"แค่ก แค่ก นี่หลุมอะไ-"

ครืน...พรืดดดด

"โอ๊ย!!!"

ในระหว่างที่ผมกำลังสำลักควัน และเดินปัดป่ายควันเข้ามาเรื่อยๆ ดินส่วนที่ผมยืนอยู่ก็ยุบตัวทำให้ผมตกลงมายังหลุมกว้างแห่งนี้

ผมมองไปรอบๆบริเวณไม่พบสิ่งปกตินอกจากความว่างเปล่า  แต่ข้างหน้าผม มีควันหนากว่าบริเวณอื่น ผมค่อยๆเดินเข้าไปมือก็ปัดป่ายไล่ควัน 

"แค่ก แค่ก"ผมสำลักควันอีกครั้งเมื่อเข้าใกล้สิ่งนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ

"แค่ก...ไอ้แคปซูลยักษ์นี่...แค่กมันอะไรเนี่ย"ผมพูดไปสำลักควันไป

ฟึบ...ฟึบ

ผมพยายามเอามือปัดป่ายไล่ควันออกไป

"มันคืออะไรเนี่ย..."

พรึบ!

ฟู่ววว

เฮือก!

ผมยืนพึมพำกับตัวเองก่อนจะยื่นมือไปแตะที่แคปซูลยักษ์นั่น และทันทีที่ผมสำผัสโดนฝาของแคปซูลก็ค่อยๆเปิดออกพร้อมกับพ่นควันออกมา มันทำให้ผมสดุ้งและตกใจจนลงมานั่งกองกับพื้น

"เชี่ย!!! จะมีนาฬิกาเบ็นเท็นออกมามั๊ยวะ"ผมพูดด้วยความตระหนกเมื่อนึกถึงการ์ตูนเรื่องโปรดในวัยเด็ก

"แค่กๆๆ"เสียงไอดังขึ้นอีกรอบหนึ่ง แต่นั่น...ไม่ใช่เสียงของผม

"นะนะนี่มะมันอะระไรกันกัน"เสียงของผมสั่นยิ่งกว่าแผ่นดินไหว8.9ริกเตอร์เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ภายใน

ผู้ชายร่างเล็ก ผิวขาวเนียนละเอียดที่สวมเพียงชุดเสื้อแขนยาวชุดยาวคลุมเท้าไว้เพียงอย่างเดียว 

"คะคนคน"หรือนี่จะเป็นคนจากองค์กรนาเซ่ที่ถูกส่งไปสำรวจนอกโลก แต่ยานต้องมีปัญหาแน่เลย 

"?"คนตรงหน้ามองผมด้วยท่าทางงงงง

น่ารักจังโว๊ยยย ผมควรจะถามอะไรออกไปดี หรือไม่ควรถามอะไรดี 

"สวัสดีครับ"สุดท้ายผมก็ทำได้แค่กล่าวสวัสดีคนในแคปซูลที่หล่นลงมาจากท้องฟ้า โว๊ยไอ้จองกุกไอ้บ้า 

ผมทะเลาะกับตัวเองสักพัก ก็ช้อนสายตามองคนในแคปซูลว่าเขาจะตอบอะไรผม 

แต่แล้วคำตอบที่ได้ก็ทำเอาผมสตั๊นกันเลยทีเดียว...

"#%@&฿&&#%@#@%$€#"

"..."

"..."

ภาษาอะไรของคุณมึงวะเนี่ย โอ๊ยยยย

#dearALกุกวี

[TALK]

สวัสดีค่า ไรท์มาเปิดนิยายใหม่อีกแล้ว(อันเก่าน่ะเสร็จบ้างยังห๊ะ!!)

เรื่องนี้จะพยายามแต่งให้มันฟีลกู้ด(เหรอ)นะคะ  จะไม่แต่งให้เครียดๆเหมือนเรื่องก่อนๆนะ5555

*คำเตือน*

นิยายเรื่องนี้ชายxชาย

มีคำหยาบเพื่อความสมจริง

ไม่มีเจตนาทำลายศิลปิน

ปล.ไรท์ยังมือใหม่หัดแต่งนะคะ

คอมเมนต์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ

Enjoy reading.